"Altijd maar die Boomarel!", dacht Arendoog, "Zij mag het geheim niet weten! Niemand mag het geheim weten!".
Hij negeerde Roozenbos en liep verder naar de verschroeide poort. Niemand kon het rijk van de boselven meer in of uit.
Ooit stond daar een mooie, glanzende, schone poort maar de stoute en gemene heks Marioke heeft de steen die de kracht en magie in bedwang hield
en altijd op die poort scheen, weggehaald en zonder die steen zou de poort bedekt worden met dode bomen en een doornstruik, wat nu dus ook gebeurde, en zou
het land vergeten worden.
Als Marioke alle stenen zou hebben en ze smelt de stenen samen, dan heeft zij de macht en alle andere rijken niet en ik kan je vertellen: ze heeft geen leuke plannen.
Ineens pakte Roozenbos Arendoog bij zijn rug en buik. "Auw" schreeuwde Arendoog. "Sorry maar je moet terug naar huis, het loopt hier dood" zei Roozenbos.
Arendoog spartelde en gromde, maar Roozenbos negeerde hem. Ze zette hem neer in haar kooi en bracht die naar Boomarel (gelukkig moest Arendoog niet poepen, plassen, drinken en eten, hij zat namelijk in een lege kamer in zijn kooi, hij zat in de kelder).
De volgende dag, toen Boomarel ging ontbijten, vond hij een briefje waarop stond: "Arendoog zit in mijn kooi in jouw kelder! Breng de kooi weer terug alsjeblieft!". "Oooh, daarom kon ik Arendoog niet vinden! Ik vond het al zo gek! Snel Arendoog uit de kelder halen! Hij heeft het vast niet fijn!" dacht Boomarel. "Dankjewel" gromde Arendoog. Hij begon dorst te krijgen. Het werd een leuke dag. Ze speelden pakkertje, Boomarel probeerde Arendoog na te doen (wat haar best heel gek uitzag). Toen Boomarel de kooi terug moest brengen, had Arendoog even rust. Hij kon slapen, eten, drinken of hij kon buiten spelen. Oftewel, het werd een hele leuke dag.
De volgende nacht kwam Arendoog aan bij de poort. Zijn eerste taak was uit het rijk van de boselven te komen. Sommige elven denken dat Marioke de steen heeft laten vallen, net in het rijk van de boselven. De grond trilde nogal erg toen de doornheg en de dode takken verschenen. Marioke moet erg geschrokken zijn en de steen laten vallen. Arendoog wist dat hij de steen moest gaan zoeken maar hij wilde wel een vriend erbij. Hij zou het niet alleen kunnen.